تا سن پطرزبورگ

من اینجاییم و چراغم در این خانه می سوزد...

تا سن پطرزبورگ

من اینجاییم و چراغم در این خانه می سوزد...

درباره بلاگ
تا سن پطرزبورگ

از همه شماهایی که اینجا رو دنبال می کنید و وقت میذارید بسیار سپاسگزارم. ببخشید اگر زود به زود نمی نویسم...

۷ مطلب در دی ۱۳۹۵ ثبت شده است

۲۳ دی ۹۵ ، ۱۷:۳۱

این داستان واقعیست!

چند ماه پیش شاید بهار یا زمستون گذشته یا حتی تابستون سال قبل در یک دعوا پسر بزرگ خانواده ای مرتکب قتل دوستش میشه. در جریان تحقیقات پلیس برادر کوچک خانواده هم به جرم معاونت در قتل دستگیر و به پنج سال حبس محکوم میشه. اولیای دم به هیچ طریقی حاضر به رضایت دادن نمیشن! در همین بین، برادر مقتول به همراه دوستش به مادر میانسال قاتل "تجاوز" می کنه تا هر دو برادر رو در حبس دچار فشار عصبی کنه!! مادر به دلیل اینکه هنوز امید داشته برای پسر بزرگش رضایت بگیره از شکایت منصرف میشه و البته کدوم زن میانسال شکسته ای توی شهرستان ممکنه از این دادگاه به اون دادگاه بره و جلوی همه بگه دو تا جوون به من تجاوز کردند؟! پدر خانواده بر اثر این شرمساری و ناامیدی محض دق مرگ میشه! خبرها به گوش پسر کوچیک خانواده می رسه و تقاضای مرخصی می کنه... من به دو روز پیش این موقع فکر می کنم. احتمالا با یه پلاستیک لباس دم دم های غروب با قلبی پر از خشم پاش رو از در زندان بیرون میگذاره. احتمالا قبلا به اینکه می خواد چکار کنه فکر کرده. صبح فردا قتل های خونین اراک که در راس حوادث روزنامه های دیروز بود، شکل می گیره! البته که به قول معروف "حکم اصلی مال خداست" اما شما این واقعیت رو چطور قضاوت می کنید؟ اگر برادر شما اعدام بشه و به مادرتون تجاور کنند و پدرتون دق مرگ، شما چکار می کنید؟ من اما براش دعا کردم بعد از همه این طوفان ها، امشب توی انفرادی آرامش داشته باشه و راحت بخوابه...

7660 ...
۱۲ دی ۹۵ ، ۲۳:۰۶

قطار 3:10 دقیقه به یوما

چند سال پیش فیلم " قطار 3:10 دقیقه به یوما" رو با پدر مقدس نگاه کردم. برای ما که عاشق سینمای وسترن بودیم و در سالهای قحط این ژانر به سر می بردیم دیدنش خیلی حال داد. ما هر دو عاشق داستان های اینطوری بودیم. توی آمریکا، توی مزارع پر از گاو و اسب، دشت های وسیع، آدمهای ماهر در تیراندازی، کلانتر، چشم های آبی که توشون می شه غروب رو تماشا کرد، موهای روشن و هدفی که میشه براش راحت و قشنگ مرد! بعد از اون بارها تلویزیون این فیلم رو پخش کرد اما من نگاه نکردم با خودم فکر کردم شاید دیگه هیچوقت به اون قشنگی نباشه و دیگه اون لذت رو نده. اما امشب وقتی در عین ناامیدی محض کانال های خالی تلویزیون رو بالا و پایین کردم و چیزی پیدا نکردم به ناچار روی این فیلم نگه داشتم. آخرهاش بود اما من به تماشای همه اون چیزهایی که دوستشون داشتم رسیدم. موزیک، نگاه مطمئن قهرمان فیلم، قطاری که به یوما می رفت و پدری که دیگه نبود... آمریکایی ها همیشه خوب فیلم می سازند!

7660 ...
۱۱ دی ۹۵ ، ۰۱:۴۵

توهم

وقتی یه نفر ازم می پرسه مطمئنی هیچوقت پاهات خوب نمیشه، دوست دارم بگم نه مطمئن نیستم! شایدم برای همین بود چند سال پیش به خاطر حرف یکی از استادها خودمو اسکل کردم رفتم دکتر. به دکتره گفتم: یعنی علم هیچ راهی پیدا نکرده؟! خواستم حرف بذارم دهنش بلکه بگه مثلا دارند روش کار می کنن! دکتر گفت: نه متاسفانه علم در این زمینه ریده. اینو به یه زبون دیگه گفت البته. بعدم یه یادداشت نوشت برای استاد احمقمون که دیگه دانشجوهاش رو سرکار نذاره. ولی خوب بود اگه مطمئن بودم پاهام یه روز خوب میشه...

7660 ...
۰۶ دی ۹۵ ، ۲۳:۳۲

حماقت های ثبت نشده

گاهی شبها مخصوصا این موقع ها که میدونم به امتحانات پایان ترم نزدیکه یهو یاد حماقت های بزرگ زندگیم می افتم. امروز بارها و بارها از خودم پرسیدم که من چطور عاشق آدمی شدم که شونزده جلسه کلاس رو فقط با یه دست لباس اومد! گیرم که لباس هاش همیشه مرتب بود و بهش می اومد اما آخه انقدر تکراری؟! مثلا باید عاشق اون پسره پرهام می شدم که هر جلسه با یه دست لباس می اومد، همیشه می خندید و پولدار بود! حداقل به اصول من نزدیک تر بود. گیرم که دوستم داشت اما تقریبا همه دانشجوها منو دوست داشتند. گیرم که قدش بلندتر از همه بود، به درک مگه نردبون بلند نیست؟! چرا من باید عاشقش می موندم وقتی اون شب با برنامه از پیش تعیین شده ای گفت بیا گناهانمون رو اعتراف کنیم و بعد اعتراف کرد شیش ماهه یکی دیگه رو دوست داره... باور نکردم. قسم خورد و خندید. پدر سوخته عوضی با اون خنده های لامصبش! عکس دختره رو دیدم. فقط ته دلم می لرزید. موهای فر پری داشت. رنگ شده. از همون رنگ ها که همه میزنن و نمیدونم قهوه ای کمرنگه یا عسلی یا... اسمش هم قشنگ بود: مهرنوش! مهرنوش در مقابل اسم ساده من... حتی اسمم هم در مقابلش عددی نبود چه برسه به خودم. بعد تا صبح سیاوش قمیشی گوش کردم تا خوده خوده صبح. چرا بعدش باهاش آشتی کردم؟ گیرم که دوستش داشتم پس اصولم چی می شد؟ گیرم که زیاد التماس کرد، خب که چی؟! بعدها التماسش کردم و اون به اصولش پشت نکرد. چه حماقت هایی کردم در حق خودم نسبت به پسری که شونزده جلسه فقط یه دست لباس پوشید! 

7660 ...

افراد به شیوه های مختلف یک وام رو خرج می کنند. مثلا یه وام پنج میلیونی! بعضی ها ماشینشون رو عوض می کنند، بعضی ها وسایل خونه می خرند، بعضی ها خرج عمل زیبایی می کنن، بعضی ها باهاش قرض های قبلی رو صاف می کنند، عده ای بدبخت تر از این حرفها هستند و اونو توی دادگاه ها و خرج شاکی و غیره می کنند و بعضی ها هم از اون یه عده خیلی مفلوکترند و پول رو خرج شوهر یا دوست پسرشون می کنند!! کلا با پنج میلیون کارهای متفاوتی میشه کرد. اما خب توجه داشته باشید که شاید یکی دلش بخواد با یه مقدار از اون پول بره مسافرت و این براش از لباس و کفش و خیلی چیزهای دیگه مهمتر باشه. به اینجا که می رسم پشیمون می شم از اینکه انگیزه ام رو برای نوشتن این پست بگم فقط کاش یادم بمونه به الویت های زندگی مردم احترام بذارم و بدونم الویت اول من ممکنه الویت بیستم کسی نباشه اما اون الویت خوده منه! می دونم جمله سنگینی بود اما خب بالاخره نوشتمش.

7660 ...
۰۲ دی ۹۵ ، ۱۸:۳۰

نوشتن، جان است!

راز وبلاگ های محبوب به گمانم یک چیز است: استمرار در نوشتن از واقعیت با ادبیات غیر تقلیدی! اصلا وبلاگ های خوب رو همین طوری پیدا کردم. آدم هایی که نوشتن از رئالیسم روزانه دغدغه شون بود. چند روز پیش ساعت ها وبلاگ گردی کردم. به بلاگفا و وبلاگ های قدرتمند اون روزها سر زدم و تا تونستم آرشیوشون رو خوندم. به معنای واقعی کلمه لذت بردم هر چند که دلم نمی خواست این رو براشون بنویسم. مدت هاست حوصله کامنت گذاری ندارم و این بی حوصلگی شاید از اون جا نشات می گیره که ما جماعت به "لایک کردن" عادت کردیم! اما توی این وبلاگ گردی یه چیزی یه جوری به یه حس خاصی ناراحتم کرد و اون این بود که چند وبلاگ خوب که لینک بودم، منو پاک کرده بودند. مثل این بود که آدمها بودن تو رو فراموش کنند و بعد انگار از اول نبودی... لعنت به این افسردگی که حتی نوشتن رو از آدم می گیره!

7660 ...
۰۱ دی ۹۵ ، ۱۸:۰۷

فصل خوب زمستون

اصلا همیشه همینه زمستون خوب بوده، اینکه دی رو با رویای بهمن به سر ببری و بعد بهمن رو به هوای دهه فجر و اون شعرهایی که دیگه تلویزیون پخش نمی کنه به تعطیلی بیست و دوم بهمن که اتفاقا از شانس بد امسال جمعه ست، گره بزنی. به اینجا که برسی روزها تا خوده خوده بیست و نهم اسفند، روز ملی شدن صنعت نفت، به خوبی و به سرعت باد میگذرند! هیچ فصلی به خوبی زمستون نیست. قبول ندارید؟

7660 ...