ماهیگیر پیر

الان رو نمی دونم اما اون موقع ها توی دانشگاه یه عده ای بودند که معلوم نبود هدفشون از دانشگاه اومدن چی بود اما خب دانشجو بودند و خون علافی توی رگهاشون جاری! توی زمان ما یه چند نفری توی دانشگاه بودند که فکر نمی کنم الان حتی کپی اونها هم موجود باشه. یکی از اونها فردی بود به اسم "آیدین" که البته اینم اسم مستعارش بود و بعدها شد "ماهیگیر پیر". این ماهیگیر پیر آدم بسیار گیجی بود، وقتی میگم گیج یعنی گیج! توی چشماش که نگاه می کردی مثل این بود که تازه از خواب پریده و توی یه دنیای دیگه چشم باز کرده و وقتی باهاش حرف میزدی هی اطراف رو نگاه میکرد و می پرسید؟ ببخشید میشه یه بار دیگه بگی نفهمیدم چی گفتی. ماهیگیر همیشه توی دانشگاه بود و یه پای همه اتفاقات دانشگاه. از شلوغی های دوران انتخابات آقای خاتمی تا اعتصاب غذای بچه ها، تا درآوردن آمار دخترهای مورد دار دانشگاه که مثلا دیشب کجا و پیش کی خوابیدن تا پخش مواد مخدر دانشگاه و... دانشجوی فوق دیپلم عمران بود از یه خانواده اصیل تهرانی که البته هیچ شباهتی به افراد خانواده اش نداشت. فوق العاده کثیف و نامرتب بود و همه چیز استعمال می کرد. از انجام هیچ کاری توی دانشگاه هم ابایی نداشت. مثلا بچه ها می گفتند: آیدین ما تلفن نداریم خونمون. فردا این یه تلفن از دانشگاه بلند می کرد. اینو خودم با چشمای خودم دیدم. یه بارم دیدم یه چیزی زیر پالتوش قایم کرده بعدا گفت چند تا لامپ مهتابی برای خونه بچه ها دزدیده! هر بار هم که قدرتی خدا با یه دختر بود و چه دخترهایی، خدایش همه اکازیون. خرشانسی بود برای خودش توی این قضیه. توی چهار سال بالاخره فوق دیپلم رو با التماس و تقلب گرفت و بعدش رفت سربازی. سرتون رو درد نیارم، بعد از سربازی به طور معجزه آسایی دانشگاه آزاد رودهن لیسانس قبول شد. لیسانس رو گرفت و الان مهندس ناظر یه قسمت از همین بزرگراه امام علی(ع) تشریف دارند. امشب داشتم فکر می کردم که راست میگن مهم نیست چی بودی یا چی هستی مهم اینه که عاقبت به خیر بشی. شنیدم ماهیگیر پیر داره ازدواج می کنه با یه دختر از خانواده متمول ساکن پاسداران، تک دختر، مایه دار، تحصیل کرده و آنچه همگان دارند عروس خانم یه جا داره. خب برای عروس مهم نیست ماهیگیر پیر ما چه گذشته ای داره مهم اینه شوهرش مهندسه و اونو انتخاب کرده! خوشبخت بشی ماهیگیر پیر. تو برای بچه های دانشگاه همه جور کار و فداکاری کردی و هر چی بودی من می دونم که تک خور نبودی. این خوشبختی نوش جونت:)

*از وبلاگ قبلیم