پدر دیوار محکمی بود
که ما روی سینه اش میخ می کوبیدیم
تا خندهای کوچکمان را قاب کنیم
مادر پنجره ای میان سینه دیوار
و ما هر وقت دلمان می گرفت
روبروی او می ایستادیم و آه می کشیدیم!
ما بچه های بدی بودیم...
*شعر: ستاره جوادزاده